Κατά τις σεζόν 2015 και 2016, ο 15χρονος Αλέξανδρος εκπροσώπησε την Ομοσπονδία Μηχανοκίνητου Αθλητισμού Ελλάδος (Ο.Μ.Α.Ε.) στον παγκόσμιας εμβέλειας θεσμό της CIK-FIA, το CIK-FIA Academy Trophy όπου συμμετέχουν οδηγοί ηλικίας 13-15 ετών με σκοπό την ανάδειξη των κορυφαίων ταλέντων αυτής της ηλικίας, παγκοσμίως.
Μετά την ολοκλήρωση των αγωνιστικών του υποχρεώσεων με τον αγώνα του Kristianstad της Σουηδίας, στον οποίος ο Αλέξανδρος Ντάρσυ κατέλαβε την 15η θέση ανάμεσα σε 51 οδηγούς, ο 15χρονος καρτίστας μοιράζεται μαζί μας σκέψεις, εμπειρίες και συναισθήματα... Απολαύστε τον!
"Πόσο τυχερός αισθάνομαι. Εδώ και δύο χρόνια εκπροσωπώ την πατρίδα μου στο CIK-FIA Academy Trophy.
Ενιαίο σασί ΟΤΚ και μηχανές ΟΚ Junior για τους 50 οδηγούς από όλο τον κόσμο, ηλικίας από 13 έως 16 ετών. Μοναδικοί σύμμαχοι μέσα στην πίστα η οδηγική ικανότητα, το στήσιμο του καρτ και φυσικά η τύχη. Ζuera, Genk, LeMans, Essay, Kristianstad, έξι σταθμοί στη ζωή μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Καθένας και μία μοναδική εμπειρία. Ξεκινώντας αυτή τη διαδρομή δεν είχα ποτέ φανταστεί πόσο θετικά θα με επηρέαζε, πόσο θα άλλαζε τον τρόπο σκέψης μου, πόσο θα με βοηθούσε να γίνω καλύτερος οδηγός και άνθρωπος. Μέσα σε αυτές τις 6 στάσεις στη ζωή μου γνώρισα τον κόσμο, άνοιξα τα μάτια μου, έκανα φίλους, έμαθα να επιβιώνω και να ξεπερνώ κάθε εμπόδιο, έμαθα να ακούω και να ακούγομαι, έμαθα να προσπαθώ πέρα από κάθε όριο και να μην απογοητεύομαι από τις δυσκολίες.
Τι αδρεναλίνη, η καρδιά μου σφυροκόπαγε σε κάθε στροφή, το κεφάλι μου συγκεντρωμένο στη σκέψη μου για τον αγώνα, το κορμί μου μούσκεμα από την προσπάθεια για ένα γρηγορότερο χρόνο, μια καλύτερη προσπέραση που θα με έφερνε πιο μπροστά στην κατάταξη. Στο τέλος κάθε αγώνα στενοχωριόμουν γιατί τελείωνε και ευχόμουν να ήμουν κάθε μέρα σε αγώνα. Γνώρισα από κοντά και μίλησα σε οδηγούς και μηχανικούς των οποίων έχω διαβάσει συνεντεύξεις, τους θαυμάζω και ακολουθώ τα βήματά τους στο διαδίκτυο. Έκανα track walk με τον παγκόσμιο πρωταθλητή KZ2, Jordon Lennox Lamb, ο Dominik Bartocha μου έσφιξε το χέρι και μου ευχήθηκε καλή τύχη, ο Callum Bradshaw μου χάρισε τα γάντια του. Για πρώτη φορά είδα το μηχανικό μου Stanislav Kavarimov να λυγίζει και να ξεσπά σε κλάματα για την ατυχία μου, όταν στον τελικό του Portimao ένας συναθλητής μου πέρασε πάνω από τη μηχανή μου και έσπασε το μπουζί λίγους γύρους πριν το πέσιμο της καρό σημαίας.
Κρίστιανσταντ, Σουηδία
Το επιστέγασμα της χρονιάς! Στην κλήρωση για τη μηχανή διάλεξα το Νο 120 και αυτό κράτησα σε όλο τον αγώνα. Δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε το σωστό στήσιμο του κάρτ, καθώς είχαμε μόνο τρεις περιόδους ελεύθερων δοκιμών την Παρασκευή και μετά κατευθείαν τα χρονομετρημένα που με έφεραν στην 27η θέση της γενικής κατάταξης. Στο πρώτο heat (προκριματικό), δοκιμάσαμε να βάλουμε περισσότερο κράτημα πίσω, αλλά το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Στο δεύτερο heat κάναμε ακριβώς το αντίθετο και αυτό μου έδωσε περισσότερη ταχύτητα και σταθερότητα. Όμως, στον 5ο γύρο που αισθανόμουνα ότι πήγαινα καλύτερα και ήμουνα αισιόδοξος για μια καλή επίδοση, δέχτηκα χτύπημα από τον Κορεάτη οδηγό που μου στέρησε την ευκαιρία να τερματίσω το heat και να περάσω κατευθείαν στο τελικό. Έτσι βρέθηκα στην 6η θέση της δεύτερης ευκαιρίας (second chance heat) και στην 34η θέση γενικής κατάταξης. Στόχος μου ήταν να εξασφαλίσω τη θέση μου στον τελικό κάνοντας μόνο μία προσπέραση, ώστε να κρατήσω τα λάστιχά μου σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Με αυτό τον τρόπο βρέθηκα στην τελευταία σειρά εκκίνησης του ημιτελικού. Με 12 προσπεράσεις και δύο ποινές των μπροστινών οδηγών κατάφερα σε 13 γύρους να βρεθώ στη 19η θέση ενόψει του Τελικού. Στον τελικό κατάφερα να κάνω τον 6ο καλύτερο χρόνο και να προσπεράσω άλλους 4 οδηγούς, καταλήγοντας έτσι στην 15η θέση της γενικής κατάταξης και κερδίζοντας τους πρώτους μου πόντους στο πρωτάθλημα. Δηλαδή κέρδισα συνολικά 19 θέσεις. Μπροστά και πίσω μου, κορυφαία ονόματα που πρωταγωνιστούν στο παγκόσμιο χώρο του καρτ. Αυτός ο αγώνας μου έδωσε την αισιοδοξία, την εμπειρία και το μάθημα ότι όλα είναι δυνατά, αν παλεύεις και δίνεις το 100% του μυαλού σου και της ψυχής σου.
Όλη αυτή η εμπειρία μου έδωσε να καταλάβω ότι ποτέ δεν ήμουν μόνος σε αυτό το ταξίδι, πάντα υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι που με στηρίζουν και με βοηθούν, το αποτέλεσμα είναι συλλογικό και όχι ατομικό, δεν είναι μόνο ο οδηγός ή ο μηχανικός ή το σασί ή η γρήγορη μηχανή. Είναι η ομάδα που κάνει τη διαφορά, είναι η ομάδα που σε στηρίζει έστω και αν δεν είναι στο προσκήνιο. Γι’αυτό το λόγο κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα μου και πίστεψαν σε εμένα.
Tην ΟΜΑΕ που με επέλεξε να εκπροσωπήσω την Ελλάδα για δύο συνεχείς χρονιές στο CIK-FIA Academy Trophy.
Την ομάδα μου Athens Kart Shop και ιδιαίτερα τον Κ. Μιχαλόπουλο, για την προετοιμασία μου όλα αυτά τα χρόνια στις προπονήσεις και στους αγώνες, τις πολύτιμες συμβουλές και την προβολή μου στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Tην ΒΚC Racing για την στήριξή της στους αγώνες του Academy στο Εssay, Portimao και Kristianstad.
Τον Stanislav Kavarimov, που εκτός από μηχανικός μου στο Academy ήταν και ο καλύτερός μου φίλος, με τις ατελείωτες selfie και τον μοναδικό του τρόπο με έκανε να γελώ στο grid πριν από κάθε αγώνα.
Κλείνοντας, θα ήθελα τους αγώνες του φετινού Academy στο Εssay, το Portimao και το Kristianstad να τους αφιερώσω στον άνθρωπο που μου έμαθε ότι στο ταξίδι της ζωής δεν έχει σημασία ο προορισμός αλλά η διαδρομή, και αυτός είναι ο παππούς μου, Ιan D’Arcy.
