
Όπως θα καταλάβατε και από τον τίτλο, η ναυαρχίδα της E-Class είναι γαλαντόμα περίπτωση. Σε χώρους, σε δύναμη, τεχνολογικό show off, αλλά και τελικά φράγκα. Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη, αφού αν, τελικά, επανέλθουμε στην κατάσταση προ της 7 Απριλίου, η τιμή της θα διαμορφωθεί στις 131.500 €, ενώ, αν ψήνεστε, οι παραγγελίες μπορούν να δοθούν από τώρα. Στην Ελλάδα ο χώρος για τέτοιου είδους μοναδικά κομμάτια είναι λιγοστός. Και δεν εννοώ μόνο με στεγνά εμπορικά κριτήρια αλλά και σε χωροταξικά. Βρίσκομαι κάπου στα περίχωρα της Στουτγάρδης για το ευρωπαϊκό λανσάρισμα, βρέχει μπουγάδες αλλά δεν αισθάνομαι επ' ουδενί αυτό το άδειασμα στο υπογάστριο όπως θα συνέβαινε αν πήγαινα με 200 σε αντίστοιχες συνθήκες στην Ελλάδα. Έχω την αίσθηση πως αυτό το μεγάλο σεντάν επιβεβαιώνει το σωστό, οδηγοκεντρικό δρόμο που έχει πάρει η Mercedes μετά την C63, το αυτοκίνητο που άλλαξε μυαλό και κατεύθυνση στις AMG. Ένα ενδο-ηπειρωτικό εξπρές που μπορεί μια οικογένεια ευρωπαϊκών προδιαγραφών να πάρει το Σαββατοκύριακο και να πεταχτεί χωρίς σκέψη στη Γενεύη, το Μιλάνο, το Παρίσι ή όπου αλλού της καπνίσει και να επιστρέψει ατσαλάκωτη για δουλειά τη Δευτέρα. Με 525 δαιμονικούς ίππους από τον V8 που ξέρουμε ήδη από τη C63 AMG (η διαφορά ιπποδύναμης προέκυψε από καλύτερη διαχείριση της εισαγωγής/εξαγωγής καθώς το επιτρέπει ο χώρος κάτω από το μεγαλύτερο καπό της Ε), οι μετακινήσεις έχουν χαρακτήρα αστραπής. Οι εντυπωσιακοί προβολείς και ένα πάτημα των φλας καθαρίζουν την κίνηση μπροστά, ο μέσος Γερμανός οδηγός δεν έχει κόμπλεξ να κάνει δεξιά και αρκεί ένα χάδι στο δεξί πεντάλ για να αγγίξεις τα 200 χλμ./ώρα. Για πλάκα. Κυριολεκτικά. Παρότι δεν αρμόζει στο χαρακτήρα ενός σεντάν βάρους 1.840 κιλών -άρα πάνω από δυο τόνους με δυο άτομα και λίγη βενζίνη στο αναλογικά μικρό ρεζερβουάρ των 66 λίτρων- να ξεκινάς με το πόδι στο πάτωμα από το φανάρι, τα σχεδόν 4,90 μέτρα της εκκεντρικής λαμαρίνας (hi-tech από μπροστά, σούσι από πίσω) εκτοξεύονται σε μόλις 4,5" στα 100. Αν το σκεφτείτε, είναι ένας τρομερός χρόνος για την W212, απίστευτος για τις overall διαστάσεις της αλλά και με τις αντίστοιχες προδιαγραφές σπορ κατασκευών, ενώ η τελική των 250 ηλεκτρονικά περιορισμένων χλμ./ώρα φαίνεται -και είναι- φειδωλή σε σχέση με την οργή αυτού του ατμοσφαιρικού. Παρέα με δύο υπέροχα μεταλλικά paddles πίσω από το τιμόνι, με ξεκάθαρα, σφιχτά κλικαρίσματα έπιασα τον εαυτό μου να αλλάζει ακόμα και χωρίς λόγο. Χαζό παιδί χαρά γεμάτο καθώς το κιβώτιο διπλο-συμπλεκτάρει στα κατεβάσματα και ακούς το νεύρο του V8 από αλλαγή σε αλλαγή. Ο τελευταίος είναι υπόδειγμα λειτουργίας. Αίσθηση DTM, απόκριση, ήχος... Τρομερά μοτέρ φτιάχνουν οι άνθρωποι. Η κατανάλωση πάντως δεν με εκπλήσσει. Η Mercedes λέει πως είναι κατά 12% πιο οικονομικός από την αντίστοιχη προηγούμενη έκδοση της Ε, ενώ στο τέλος της διαδρομής υπήρχε και ένα loop για να πετύχουμε, λέει, κατανάλωση ακόμα και κάτω από 10 λίτρα. Το βρήκα κωμικό. Γιατί, για να το πετύχεις, έπρεπε ή να σέρνεσαι δημιουργώντας πίσω σου ένα κομβόι Γερμανών που αναρωτιούνται τι το θέλει ο κουλός το τέρας ή να σε έχουν απειλήσει πως θα σε αποκεφαλίσουν. Δεν θα το κάνει ποτέ ο οποιοσδήποτε μελλοντικός ιδιοκτήτης αυτού του αυτοκινήτου -δεν βάζω μέσα ιδιαίτερα επιθετικό στιλ οδήγησης- και σε ρεαλιστικές συνθήκες η μεγάλη σε όλα της E-Class κινείται στα 17+ λίτρα/100 χλμ.