Με την διεξαγωγή του Ράλλυ Μαύρο Ρόδο έπεσε η αυλαία καί του φετινού πρωταθλήματος !Νικητές ήταν οι Άρης Βωβός – «ΕΛ-ΕΜ».
Οι Πάνος Χατζητσοπάνης – Ανδρέας Ανδρικόπουλος κατάφεραν να σφραγίσουν μια δύσκολη χρονιά με τον τίτλο των πρωταθλητών.
Τίτλος ο οποίος για τον οδηγό σημαίνει την επιστροφή στο θρόνο του ελληνικού μηχανοκίνητου αθλητισμού έπειτα από δύο σεζόν απουσίας και για τον συνοδηγό σημαίνει βουτιά στα βαθιά μιας και στην πρώτη του χρονιά στους αγώνες αρχίζει να σημειώνει θετικά πρόσημα σε αποτελέσματα και πολύ περισσότερο σε εμπειρίες. Το Μαύρο Ρόδο πάντως ήταν για το πλήρωμα που αγωνίστηκε με ένα Mitsubishi EVO IX, περίπου όπως και όλη η υπόλοιπη περίοδος. Κουραστική γιατί έπρεπε να πιέσουν εαυτούς και με έντονο συναγωνισμό γιατί οι Κωνσταντίνος Πίτσος – Στέλιος Καραπαπάζης με το άλλο EVO αποδείχτηκαν άξιοι, δυνατοί και άκρως «επαγγελματίες» στο να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος. Στις πρώτες ειδικές του αγώνα μάλιστα ήταν εκείνοι που έπαιρναν τον τίτλο έτσι όπως είχαν διαμορφωθεί τα αποτελέσματα, καθώς ο Χατζητσοπάνης στην πρώτη κιόλας διαδρομή έχασε μια διασταύρωση με αποτελέσμα να χάσει και πολύ χρόνο αφού χρειάστηκε να κάνει πίσω και να συνεχίσει. Αυτό τον έριξε στο ένα λεπτό πίσω από την κορυφή και στην όγδοη θέση και με τον Πίτσο να είναι τρίτος η κατάσταση διαμορφωνόταν υπέρ του αουτσάιντερ. Η συνέχεια όμως ήταν σαφώς καλύτερη για τον Λαμιώτη ο οποίος ανέκαμψε εκμεταλλεύτηκε και μια – δύο εγκαταλείψεις για να φτάσει στην τρίτη θέση που πλέον του εξασφάλιζε το πρωτάθλημα ακόμη και με νίκη του Πίτσου. Προς ενίσχυση δε της καλής εικόνας της μονομαχίας να σημειώσουμε πως ο Πίτσος έκανε έναν εξαιρετικό αγώνα. Πήρε μια ειδική, την τελευταία, αλλά ήταν σε όλες μέσα στην τριάδα αφήνοντας τον Χατζητσοπάνη πίσω του στις επτά από τις οκτώ ειδικές. Ο αγώνας όμως είχε και νικητή και αυτός ήταν ο Άρης Βωβός με ένα ακόμη EVO που πήρε πέντε από τις οκτώ ειδικές και όταν πιέστηκε ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις, βελτίωσε τις επιδόσεις του και έδειξε πως είχε τον έλεγχο. Εκείνος που τον πίεσε ήταν ο «Κύρκος Junior» με τον Γρηγόρη Ανδριανόπουλο δίπλα του στο EVO. O νεαρός της οικογενείας εντυπωσίασε αλλά για ένα μόλις λουπ ειδικών, καθώς τόσο του επέτρεψε η αντλία βενζίνης να αγωνιστεί και να είναι ανταγωνιστικός. Πήρε τη δεύτερη και τρίτη ειδική και έφτασε στο πρώτο service πρωτοπόρος εκμεταλλευόμενος και ένα λάθος του Βωβού στην τρίτη ειδική όταν έχασε μερικά δευτερόλεπτα σε μια διασταύρωση. Από εκεί και έπειτα ωστόσο ο Κύρκος προδόθηκε από το πρόβλημα στην αντλία και τελικά πριν την έκτη ειδική παρέδωσε το καρνέ καθώς δεν μπορούσε να συνεχίσει. Αυτή η εγκατάλειψη σε συνδυασμό με εκείνη των Δημήτρη Νασούλα – Μιχάλη Πατρικούση (Mitsubishi EVO IX) στην τέταρτη ειδική έφερε αυτομάτως τον Χατζητσοπάνη από πέμπτο, στην τρίτη θέση, έτσι στο δεύτερο service η εικόνα είχε αρχίσει να ξεκαθαρίζει. Στο δεύτερο service πάντως είχαμε και άλλες αλλαγές σε σχέση με το πρώτο καθώς από τις παραπάνω εγκαταλείψεις ευνοήθηκαν σημαντικά οι Διονύσης Σπανός – Σωτήρης Γκότοβος με το Subaru Impreza, με αποτέλεσμα να βρεθούν τέταρτοι, κάνοντας βεβαίως τις αντίστοιχες πολύ καλές επιδόσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους Κωνσταντίνο Χαλιβελάκη – Λεωνίδα Μαχαίρα στο Mitsubishi EVO VIII που ήταν το πλήρωμα του αγώνα. Ξεκίνησαν μουδιασμένα αλλά συνέχισαν εκπληκτικά εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε στο έπακρο. Είναι χαρακτηριστικό πως ολοκλήρωσαν το πρώτο λουπ δέκατοι στη γενικοί και στο επόμενο είχαν καταφέρει να είναι πέμπτοι σημειώνοντας δύο έκτους χρόνους και έναν έβδομο. Αυτό αν αναλογιστεί κανείς πως είναι στην ουσία ο πρώτος πλήρης αγώνας τους με το αυτοκίνητο δείχνει πόσο ουσιαστική ήταν η συνεισφορά του έμπειρού Μαχαίρα στο ταλέντο του νεαρού Χαλιβελάκη. Τη πρώτη εξάδα που περιλάμβανε μόνο τετρακίνητα συμπλήρωσαν οι Μακάριος Σουρλής – Γιώργος Ανδρινόπουλος με ένα ακόμη «ενιάρι» που χάρη σε χρόνους αλλά και εγκαταλείψεις είχαν μια «γραμμική» άνοδο από τη δεύτερη ειδική και έπειτα αφήνοντας πίσω τους το κακό ξεκίνημα που τους είχε φέρει μέχρι και 18ους. Στα δικίνητα η επικράτηση των Δημήτρη Ψύλλου – Κώστα Κόντου με το Citroen C2 προσέφερε ανακούφιση στο πολύπειρο πλήρωμα καθώς ήταν το πρώτο καλό αποτέλεσμα με το συγκεκριμένο αυτοκίνητο και ήταν κάτι που χρειάζονταν όπως παραδέχτηκαν. Οι επιδόσεις τους ήταν καλές και αυτό φαίνεται και από την έβδομη θέση στη γενική, ωστόσο η εγκατάλειψη των Χαράλαμπου Γαζετά – Γιώργου Φασκιώτη με το Opel Corsa S1600 άφησε στη μέση μια όμορφη μονομαχία που είχαν δημιουργήσει τα δύο πληρώματα από την τρίτη ειδική και έπειτα. Νωρίτερα βεβαίως είχαν εγκαταλείψει οι φετινοί πρωταθλητές της F3 Σωτήρης Οικονόμου – Κώστας Γκουργιώτης με το άλλο Citroen C2 οι οποίοι πρόλαβαν να κάνουν μόλις μια ειδική. Στις άλλες δύο θέσεις της πρώτης τριάδας στην F3 αλλά και την F2 ολοκλήρωσαν τον αγώνα οι Γιώργος Πάζης – Δημήτρης Κεχαγιάς (Toyota Yaris) με τον Θεσσαλονικιό οδηγό να αγωνίζεται με ίωση και οι Γιώργος Γκάλλο – Παναγιώτης Τριανταφύλλου (Peugeot 206). Έτσι ο Πάζης πήρε τη νίκη στην Α5 αλλά δεν κατάφερε να πάρει και τον τίτλο του κυπελλούχου καθώς οι Δημήτρης Παπαδημητρίου – Γιώργος Βότσης επίσης με Yaris αρκούσε να τερματίσουν τον αγώνα κάτι που έκαναν παίρνοντας την έκτη θέση της κλάσης. Αντιστοίχως βεβαίως ο Γκάλλο επικράτησε στην Α6 με τους Κίμωνα Κυριλλίδη – Τάσο Αγγελίδη (Peugeot 106 S16) να ακολουθούν στην κατάταξη της κλάσης. Στα εκτός δρόμου νικητές αναδείχθηκαν οι Γιάννης Χεκιμιάν – Κώστας Κάκαλης με Daihatsu Terios που πήραν την πρωτοπορία στην τρίτη ειδική από τους Άρη Μαγιάφη – Παναγιώτη Ρουμελιώτη με το Kia Sportage και δεν την έχασαν ξανά μέχρι το τέλος. Πίσω από τον Μαγιάφη βρέθηκαν οι Δημήτρης Γιάμος – Δημήτρης Χρήστου με Mitsubishi Pajero και την τετράδα συμπλήρωσαν οι Φραντζέσκα Λάσδα – Γιώργος Λάσδας με Daihatsu. Στις σημαντικότερες εγκαταλείψεις του αγώνα πλην όλων όσες έχουμε ήδη αναφέρει να προσθέσουμε εκείνες του Λεωνίδα Κύρκου στην πρώτη ειδική και του Μανώλη Παναγιωτόπουλου στη δεύτερη, καθώς επίσης και το ντελαπάρισμα των Νικόλα Χαλιβελάκη – Βαγγέλη Ασπρομούγγου με το Peugeot 206 XS μόλις στη δεύτερη ειδική. Επίσης αξίζει να σημειωθεί και η εμφάνιση των Δημήτρη Μίχου - Κώστα Χειράκη με το EVO VIII οι οποίοι έχασαν περισσότερα απο 15 λεπτά ψάχνοντας τα αίτια ενός προβλήματος που τους είχε ακινητοποιήσει στην τρίτη ειδική για να βρουν τελικά πως ήταν μια καμμένη ασφάλεια. Τέλος ο πρωταθλητής Πάνος Χατζητσοπάνης εκτός απο έπαθλο πήρε και μια... ποινή δέκα δευτερολέπτων στο Μαύρο Ρόδο καθώς τα φρένα στο EVO του βρέθηκαν να μην συμβαδίζουν με την ομολογκασιόν, όμως ήταν χειρότερα απο αυτής, έτσι η παράβαση κρίθηκε επουσιώδης. Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το 44ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλλυ με πολλά χαμόγελα, καθώς ακόμη και ο Πίτσος που έχασε τη μεγαλύτερη, θεωρητικά, μάχη που θα μπορούσε να έχει εμπλακεί, ήταν αρκετά ικανοποιημένος που διεκδικούσε τον τίτλο μέχρι και τον τελευταίο αγώνα. Αντιστοίχως ευχαριστημένος και συγκινημένος ήταν και ο Άρης Βωβός, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σύντομα συμπληρώνεται ένας χρόνος μετά το τρομακτικό ατύχημα στο περυσινό Παλάδιο. Ακριβώς για αυτό το λόγο ο αγαπημένος οδηγός πολλών δήλωσε πως είναι χαρούμενος που η «τρέλα» του για τους αγώνες επικράτησε, ενώ φυσικά περιχαρής ήταν και ο Πάνος Χατζητσοπάνης !
Οι Πάνος Χατζητσοπάνης – Ανδρέας Ανδρικόπουλος κατάφεραν να σφραγίσουν μια δύσκολη χρονιά με τον τίτλο των πρωταθλητών.
Τίτλος ο οποίος για τον οδηγό σημαίνει την επιστροφή στο θρόνο του ελληνικού μηχανοκίνητου αθλητισμού έπειτα από δύο σεζόν απουσίας και για τον συνοδηγό σημαίνει βουτιά στα βαθιά μιας και στην πρώτη του χρονιά στους αγώνες αρχίζει να σημειώνει θετικά πρόσημα σε αποτελέσματα και πολύ περισσότερο σε εμπειρίες. Το Μαύρο Ρόδο πάντως ήταν για το πλήρωμα που αγωνίστηκε με ένα Mitsubishi EVO IX, περίπου όπως και όλη η υπόλοιπη περίοδος. Κουραστική γιατί έπρεπε να πιέσουν εαυτούς και με έντονο συναγωνισμό γιατί οι Κωνσταντίνος Πίτσος – Στέλιος Καραπαπάζης με το άλλο EVO αποδείχτηκαν άξιοι, δυνατοί και άκρως «επαγγελματίες» στο να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος. Στις πρώτες ειδικές του αγώνα μάλιστα ήταν εκείνοι που έπαιρναν τον τίτλο έτσι όπως είχαν διαμορφωθεί τα αποτελέσματα, καθώς ο Χατζητσοπάνης στην πρώτη κιόλας διαδρομή έχασε μια διασταύρωση με αποτελέσμα να χάσει και πολύ χρόνο αφού χρειάστηκε να κάνει πίσω και να συνεχίσει. Αυτό τον έριξε στο ένα λεπτό πίσω από την κορυφή και στην όγδοη θέση και με τον Πίτσο να είναι τρίτος η κατάσταση διαμορφωνόταν υπέρ του αουτσάιντερ. Η συνέχεια όμως ήταν σαφώς καλύτερη για τον Λαμιώτη ο οποίος ανέκαμψε εκμεταλλεύτηκε και μια – δύο εγκαταλείψεις για να φτάσει στην τρίτη θέση που πλέον του εξασφάλιζε το πρωτάθλημα ακόμη και με νίκη του Πίτσου. Προς ενίσχυση δε της καλής εικόνας της μονομαχίας να σημειώσουμε πως ο Πίτσος έκανε έναν εξαιρετικό αγώνα. Πήρε μια ειδική, την τελευταία, αλλά ήταν σε όλες μέσα στην τριάδα αφήνοντας τον Χατζητσοπάνη πίσω του στις επτά από τις οκτώ ειδικές. Ο αγώνας όμως είχε και νικητή και αυτός ήταν ο Άρης Βωβός με ένα ακόμη EVO που πήρε πέντε από τις οκτώ ειδικές και όταν πιέστηκε ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις, βελτίωσε τις επιδόσεις του και έδειξε πως είχε τον έλεγχο. Εκείνος που τον πίεσε ήταν ο «Κύρκος Junior» με τον Γρηγόρη Ανδριανόπουλο δίπλα του στο EVO. O νεαρός της οικογενείας εντυπωσίασε αλλά για ένα μόλις λουπ ειδικών, καθώς τόσο του επέτρεψε η αντλία βενζίνης να αγωνιστεί και να είναι ανταγωνιστικός. Πήρε τη δεύτερη και τρίτη ειδική και έφτασε στο πρώτο service πρωτοπόρος εκμεταλλευόμενος και ένα λάθος του Βωβού στην τρίτη ειδική όταν έχασε μερικά δευτερόλεπτα σε μια διασταύρωση. Από εκεί και έπειτα ωστόσο ο Κύρκος προδόθηκε από το πρόβλημα στην αντλία και τελικά πριν την έκτη ειδική παρέδωσε το καρνέ καθώς δεν μπορούσε να συνεχίσει. Αυτή η εγκατάλειψη σε συνδυασμό με εκείνη των Δημήτρη Νασούλα – Μιχάλη Πατρικούση (Mitsubishi EVO IX) στην τέταρτη ειδική έφερε αυτομάτως τον Χατζητσοπάνη από πέμπτο, στην τρίτη θέση, έτσι στο δεύτερο service η εικόνα είχε αρχίσει να ξεκαθαρίζει. Στο δεύτερο service πάντως είχαμε και άλλες αλλαγές σε σχέση με το πρώτο καθώς από τις παραπάνω εγκαταλείψεις ευνοήθηκαν σημαντικά οι Διονύσης Σπανός – Σωτήρης Γκότοβος με το Subaru Impreza, με αποτέλεσμα να βρεθούν τέταρτοι, κάνοντας βεβαίως τις αντίστοιχες πολύ καλές επιδόσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους Κωνσταντίνο Χαλιβελάκη – Λεωνίδα Μαχαίρα στο Mitsubishi EVO VIII που ήταν το πλήρωμα του αγώνα. Ξεκίνησαν μουδιασμένα αλλά συνέχισαν εκπληκτικά εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε στο έπακρο. Είναι χαρακτηριστικό πως ολοκλήρωσαν το πρώτο λουπ δέκατοι στη γενικοί και στο επόμενο είχαν καταφέρει να είναι πέμπτοι σημειώνοντας δύο έκτους χρόνους και έναν έβδομο. Αυτό αν αναλογιστεί κανείς πως είναι στην ουσία ο πρώτος πλήρης αγώνας τους με το αυτοκίνητο δείχνει πόσο ουσιαστική ήταν η συνεισφορά του έμπειρού Μαχαίρα στο ταλέντο του νεαρού Χαλιβελάκη. Τη πρώτη εξάδα που περιλάμβανε μόνο τετρακίνητα συμπλήρωσαν οι Μακάριος Σουρλής – Γιώργος Ανδρινόπουλος με ένα ακόμη «ενιάρι» που χάρη σε χρόνους αλλά και εγκαταλείψεις είχαν μια «γραμμική» άνοδο από τη δεύτερη ειδική και έπειτα αφήνοντας πίσω τους το κακό ξεκίνημα που τους είχε φέρει μέχρι και 18ους. Στα δικίνητα η επικράτηση των Δημήτρη Ψύλλου – Κώστα Κόντου με το Citroen C2 προσέφερε ανακούφιση στο πολύπειρο πλήρωμα καθώς ήταν το πρώτο καλό αποτέλεσμα με το συγκεκριμένο αυτοκίνητο και ήταν κάτι που χρειάζονταν όπως παραδέχτηκαν. Οι επιδόσεις τους ήταν καλές και αυτό φαίνεται και από την έβδομη θέση στη γενική, ωστόσο η εγκατάλειψη των Χαράλαμπου Γαζετά – Γιώργου Φασκιώτη με το Opel Corsa S1600 άφησε στη μέση μια όμορφη μονομαχία που είχαν δημιουργήσει τα δύο πληρώματα από την τρίτη ειδική και έπειτα. Νωρίτερα βεβαίως είχαν εγκαταλείψει οι φετινοί πρωταθλητές της F3 Σωτήρης Οικονόμου – Κώστας Γκουργιώτης με το άλλο Citroen C2 οι οποίοι πρόλαβαν να κάνουν μόλις μια ειδική. Στις άλλες δύο θέσεις της πρώτης τριάδας στην F3 αλλά και την F2 ολοκλήρωσαν τον αγώνα οι Γιώργος Πάζης – Δημήτρης Κεχαγιάς (Toyota Yaris) με τον Θεσσαλονικιό οδηγό να αγωνίζεται με ίωση και οι Γιώργος Γκάλλο – Παναγιώτης Τριανταφύλλου (Peugeot 206). Έτσι ο Πάζης πήρε τη νίκη στην Α5 αλλά δεν κατάφερε να πάρει και τον τίτλο του κυπελλούχου καθώς οι Δημήτρης Παπαδημητρίου – Γιώργος Βότσης επίσης με Yaris αρκούσε να τερματίσουν τον αγώνα κάτι που έκαναν παίρνοντας την έκτη θέση της κλάσης. Αντιστοίχως βεβαίως ο Γκάλλο επικράτησε στην Α6 με τους Κίμωνα Κυριλλίδη – Τάσο Αγγελίδη (Peugeot 106 S16) να ακολουθούν στην κατάταξη της κλάσης. Στα εκτός δρόμου νικητές αναδείχθηκαν οι Γιάννης Χεκιμιάν – Κώστας Κάκαλης με Daihatsu Terios που πήραν την πρωτοπορία στην τρίτη ειδική από τους Άρη Μαγιάφη – Παναγιώτη Ρουμελιώτη με το Kia Sportage και δεν την έχασαν ξανά μέχρι το τέλος. Πίσω από τον Μαγιάφη βρέθηκαν οι Δημήτρης Γιάμος – Δημήτρης Χρήστου με Mitsubishi Pajero και την τετράδα συμπλήρωσαν οι Φραντζέσκα Λάσδα – Γιώργος Λάσδας με Daihatsu. Στις σημαντικότερες εγκαταλείψεις του αγώνα πλην όλων όσες έχουμε ήδη αναφέρει να προσθέσουμε εκείνες του Λεωνίδα Κύρκου στην πρώτη ειδική και του Μανώλη Παναγιωτόπουλου στη δεύτερη, καθώς επίσης και το ντελαπάρισμα των Νικόλα Χαλιβελάκη – Βαγγέλη Ασπρομούγγου με το Peugeot 206 XS μόλις στη δεύτερη ειδική. Επίσης αξίζει να σημειωθεί και η εμφάνιση των Δημήτρη Μίχου - Κώστα Χειράκη με το EVO VIII οι οποίοι έχασαν περισσότερα απο 15 λεπτά ψάχνοντας τα αίτια ενός προβλήματος που τους είχε ακινητοποιήσει στην τρίτη ειδική για να βρουν τελικά πως ήταν μια καμμένη ασφάλεια. Τέλος ο πρωταθλητής Πάνος Χατζητσοπάνης εκτός απο έπαθλο πήρε και μια... ποινή δέκα δευτερολέπτων στο Μαύρο Ρόδο καθώς τα φρένα στο EVO του βρέθηκαν να μην συμβαδίζουν με την ομολογκασιόν, όμως ήταν χειρότερα απο αυτής, έτσι η παράβαση κρίθηκε επουσιώδης. Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το 44ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλλυ με πολλά χαμόγελα, καθώς ακόμη και ο Πίτσος που έχασε τη μεγαλύτερη, θεωρητικά, μάχη που θα μπορούσε να έχει εμπλακεί, ήταν αρκετά ικανοποιημένος που διεκδικούσε τον τίτλο μέχρι και τον τελευταίο αγώνα. Αντιστοίχως ευχαριστημένος και συγκινημένος ήταν και ο Άρης Βωβός, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σύντομα συμπληρώνεται ένας χρόνος μετά το τρομακτικό ατύχημα στο περυσινό Παλάδιο. Ακριβώς για αυτό το λόγο ο αγαπημένος οδηγός πολλών δήλωσε πως είναι χαρούμενος που η «τρέλα» του για τους αγώνες επικράτησε, ενώ φυσικά περιχαρής ήταν και ο Πάνος Χατζητσοπάνης !
Σχόλια