Ήταν το 1989, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το μικρό ανοιχτό μοντέλο της Mazda καταφέρνοντας να γίνει ένας μικρός καρδιοκατακτητής και ο κρυφός πόθος ανδρών και γυναικών. Οι σχεδιαστικές του γραμμές φανέρωναν τον νεανικό του χαρακτήρα και η πίσω κίνηση το παιχνιδιάρικο πνεύμα του. Επιπλέον, ο κινητήρας των 1,6 λίτρων αποτελούσε φορολογικά μεγάλο ατού και το πακέτο συμπλήρωνε ένα πολύ καλό αξία για τα χρήματα. Η τρίτη γενιά του πιο εμπορικού roadster όλων των εποχών δεν άλλαξε πορεία, ωστόσο διάλεξε κάπως το αγοραστικό του κοινό με την κατάργηση του 1,6 κινητήρα. Διατήρησε το διασκεδαστικό χαρακτήρα του και έγινε πιο ελκυστικό και πρακτικό με την προσθήκη της μεταλλικής αναδιπλούμενης οροφής, στοιχεία που κράτησε και μετά το "λίφτινγκ" στο οποίο υποβλήθηκε. Όσες φορές και να βρεθεί κάποιος πίσω από το τιμόνι ενός ΜΧ-5 δεν πρόκειται να βαρεθεί, γιατί απλά το roadster της Mazda απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν να ζουν την οδήγηση. Πόσο μάλλον όταν έχει να δείξει καινούρια χαρακτηριστικά.Η πίσω κίνηση και η αναδιπλούμενη οροφή είναι τα πρώτα πράγματα που έρχονται στο μυαλό πριν φλερτάρεις με τη χαμηλή απόσταση από το δρόμο και τη μικρή αναλογία 7,3 κιλών ανά ίππων. Η διάθεση για παιχνίδια με το 2λιτρο κινητήρα των 160 ίππων δε στερεύει ποτέ, ούτε καν με την κάπως αρνητική διάθεση της συνοδηγού σου, βλέποντάς σε να διασκεδάζεις περισσότερο με την πίσω κίνηση, παρά με την ίδια. Αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να φανείς χαλαρός και σα να μην τρέχει τίποτα να δικαιολογήσεις την οδήγηση και τον ενθουσιασμό σου. Μία μικρή ανάλυση για τον επανασχεδιασμένο κινητήρα με τον κόφτη του που επεμβαίνει 500 στροφές ψηλότερα και το βελτιωμένο σε αίσθηση κιβώτιο ταχυτήτων ίσως να βοηθούσε λίγο, όμως μάταια. Το βλέμμα της λέει να παίξεις το παιχνίδι σου αμυντικά!
Κόβεις λοιπόν ρυθμό, δυναμώνεις την ένταση του νέου ηχοσυστήματος, κλείνεις τον κλιματισμό περιστρέφοντας τους επανασχεδιασμένους χρωμιομένους διακόπτες και σταματάς για 12 μέχρι να αναδιπλωθεί η οροφή. Το έχεις πάρει πια απόφαση ότι τα παιχνίδια τελείωσαν για σήμερα και θα απολαύσεις τη δεύτερη ιδιότητα του roadster της Mazda, της ήρεμης, χαλαρωτικής οδήγησης, που-περιέργως-σε γεμίζει όσο λίγα αυτοκίνητα στις μέρες μας. Δίχως στροβιλισμούς στο εσωτερικό, ακόμα και με αρκετά χιλιόμετρα στο κοντέρ, και με περίσσιους χώρους μικροαντικειμένων για τα δεδομένα της κατηγορίας είσαι σίγουρος πως δεν θα σπιλώσεις άλλο την εικόνα σου και την εικόνα του ΜΧ-5 στα μάτια της συνοδηγού σου, τουλάχιστον για λίγο. Γιατί σίγουρα κάπου θα παρασυρθείς και θα προκαλέσεις το πίσω μέρος να γλιστρήσει ελεγχόμενα με το τιμόνι, το γκάζι και το βελτιωμένο σε αίσθηση κιβώτιο ταχυτήτων.
Και πάλι από την αρχή!
Μάταια προσπαθείς να ρίξεις το φταίξιμο στη Mazda που κόντρα στα σημεία των καιρών κράτησε αναλλοίωτο τον διασκεδαστικό να οδηγεί χαρακτήρα του ΜΧ-5, συνεχίζοντας την κατασκευή ενός μοντέλου που απευθύνεται αποκλειστικά στους λάτρεις της οδήγησης.
Λίγο πριν το τέλος της διαδρομής προσπαθείς για μια ακόμα φορά να διορθώσεις τα πράγματα, αλλά ο ενθουσιασμός σου για τις αλλαγές στα φωτιστικά σώματα και τη μάσκα στου ΜΧ-5 και όχι με την εμφάνιση της συνοδηγού σου ρίχνει εκ νέου λάδι στη φωτιά και .. . κατεβαίνει πριν βρεις θέσης παρκαρίσματος!
Αυτό ήταν! Το μυαλό ξαφνικά γυρίζει, το μάτι γυαλίζει και το δεξί σου πόδι γαργαλάει με νόημα το γκάζι, καθώς φεύγεις μόνος. Μετά σκας ένα πλατύ χαμόγελο και αφήνεις τις αισθήσεις σου να δουλέψουν, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις που βλέπεις μέσα από τον καθρέφτη καθώς απομακρύνεσαι. Μην ξεχαστείς όμως, γιατί δυστυχώς πρέπει να γυρίσεις !
